frater autem thomas, et frater demetrius extra populum in loco separato flexis genibus orantes cum lachrymis deuotioni se dederunt frater autem iocobus iterum ignem exiuit illaesus sicut prius fecerat: quod videns omnis populus clamare coepit, peccatum est, deccatum est, offendere eos, quià sancti sunt. hoc autem tantum miraculum videns melich. i. potestas ciuitatis, vocauit ad se fratrem iacobum, et fecit eum ponere indumenta, sua, et dixit, videte fratres, ite cum gratia dei, quia nullum malum patiemini a nobis, modò benè videmus vos sanctos esse, et fidem vestram bonam ac veram esse; et ideo consulimus vobis, vt de ista terra exeatis, quàm citiùs poteritis, quia kadi pro posse suo vobis nocere curabit, quia sic confudistis eum: hora autem tunc erat quasi completorij, et dixerunt illi de populo, attoniti, admirati, et stupefacti, tot, et tanta mirabilia vidimus ab istis hominibus, quòd nescimus quid tenere et obseruare debemus. melich verò fecit duci illos tres fratres vltra vnum paruum brachium maris in quendam burgum modicum ab illa ciuitate distantem: ad quem etiam ille in cuius iam domo fuerant hospitati associauit eos, vbi in domo cuiusdam idolatri recepti sunt. dum haec argerenter, kadi iuit ad melich, dicens quid facimus? lex machometi destructa est, veruntamen hoc scire debes, quod machomet praecepit in suo alcorano, quod si quis vnum christianum interficeret, tantum mereretur, ac si in mecha ad ipsum peregrinaretur. est enim alkoranus lex sarracenorum sicut euangelium, mecha, verò est locus vbi iacet machomet. quem locum ita visitant saraceni, sicut christiani sepulchram christi. tunc melich respondet, vade, et fac sicut vis: quo dicto statim kadi accepit quatuor homines armatos vt irent, et illos fratres interficerent, qui cùm aquam transijssent, facta est nox, et illo sero eos non inuenerunt, statim melieh omnes christianos in ciuitate capi fecit, et incarcerauit, media autem nocte fratres surrexerunt dicere matutinum, quos illi saraceni qui missi fuerant, inuenerunt, et extra burgum, sub quadam arbore adduxerunt, dixerunt eis. sciatis fratres nos mandatum habere a kadi et melich interficere vos, quod tamen faciemus inuiti, quia vos estis boni homines et sancti, sed non audemus aliter facere; quia si iussa sua non perficeremus, et nos cum liberis nostris et vxoribus moreremur. tunc fratres responderunt, vos qui huc venistis, et tale mandatum recepistis, vt per mortem temporalem vitam æternam adipiscamur, quod vobis iniunctum est perficite; quia pro amore domini nostri iesu christi, qui pro nobis crucifigi et mori dignatus est, et pro fide nostra, parati sumus omnia tormenta, et etiam mortem libenter sustinere. christianas autem qui fratres comitabatur, multum cum illis quatuor armatis altercatus est dicens, quod si gladium haberet, vel eos à nece tam sanctorum hominum impediret, vel ipse cum eis interfectus esset. tunc armati fecerunt fratres se exspoliare, et frater thomas primus iunctis manibus in modum crucis genuflectens capitis abscissionem suscepit: fratrem verò iacobum vnus percussit in capite, et eum vsque ad oculos scidit, et alio ictu totum caput abscidit. frater autem demetrius, primò percussus est cum gladio in pectore, et secundò caput suum abscissum est: statim vt fratres suum martyrium compleuerunt, aer ita lucidus effectus est, quod omnes admirati sunt, et luna maximam claritatem ostendit. statim quasi subito tanta tonitrua, et fulgura, et coruscationes, et obscuritas fiebant, quòd omnes mori crediderunt: nauis etiam illa quæ illos debuerat deportasse submersa est cum omnibus quæ in se habuit, ita quod nunquam de illa posteà aliquid scitum est. facto mane misit kadi pro rebus fratrum prædictorum nostrorum, et tunc inuentus est frater petrus de senis quartus socius fratrum prædictorum, quem ad kadi duxerunt: cui kadi, et alij saraceni maxima promittentes persuaserunt quòd fidem suam renueret, et legem machometi confiteretur, et teneret. frater autem petrus de illis truffabat, eos multum deridendo, quem de mane vsque ad meridiem diuersis pænarum ac tormentorum generibus affixerunt ipso semper constantissimè in fide, et in dei laudibus persistente, et fidem illorum machometi deridente et destruente. videntes autem saraceni eum non posse a suo proposito euelli, eum super quandam arborem suspenderunt, in qua de nona vsque ad noctem viuus et illaesus pependit: nocte verò ipsum de arbore sumpserunt, et videntes illum laetum, viuum et illaesum per medium suum corpus diuiserunt, mane autem facto nihil de corpore eius inuentum est, vni tamen personæ fide dignæ reuelatum est, quod deus corpus eius occultauerat reuelandum in certo tempore, quandò deo placuerit sanctorum corpora manifestare. vt autem deus ostenderet animas suorum martyrum iam in coelis consistere, et congaudere cum deo et angelis et alijs sanctis eius, die sequenti post martyrium fratrum praedictorum melich dormitioni se dedit, et ecce apparuerunt sibi isti fratres gloriosi, et sicut sol, lucidi, singulos enses tenentes in manibus, et supra eum eos sic vibrantes, quod vt si eum perfodere ac diuidere vellent: qui excitatus horribilitèr exclamauit sic, quòd totam familiam terruit: quæ sibi accurrens quaesiuit, quid sibi esset? quibus ille, illi raban franchi quos interfici iussi, venerunt hac ad me cum ensibus, volentes me interficere. et statim melich misit pro kadi, referens sibi visionem et petens consilium, et consolationem, quia timuit per eos finaliter interire. tunc kadi sibi consuluit, vt illis maximas eleemosynas faceret, si de manibus interfectorum euadere vellet. tunc misit pro christianis quos in carcere intrudi praeceperat: a quibus cum ad eum venissent indulgentiam petijt pro facto suo, dicens se esse amodo socium eorum, et confratrem: praecepit autem et legem statuit, quòd pro tempore suo, si quis aliquem christianum offenderet, statim moreretur, et sic omnes illaesos, et indemnes abire permisit: pro illis autem quatuor fratribus interfectis quatuor mosquetas. (i.) ecclesias ædificari fecit, quas per sacerdotes saracenorum inhabitari fecit. audiens autem imperator dodsi istos tres fratres talem sententiam subijsse, misit pro melich, vt vinctus ad eum duceretur, a quo cùm adductus esset, quaesiuit imperator, quare ita crudeliter illos fratres iusserat interfici, respondit, quia subuertere volebant legem nostram, et malum et blasphemiam de propheta nostro dicebant: et imperator ad eum; o crudelissime canis, cùm videres quod deus omnipotens bis ab igne eos liberauerit, quo modo ausus fuisti illis mortem inferre tam crudelem. et edicta sententia, ipsum melich cum tota sua familia per medium scindi fecit, sicut ipse talem mortem fratri inflixerat. kadi verò audiens, de terra illa, et etiam de imperatoris illius dominio clàm fugit, et sic euasit. de miraculis quatuor fratrum occisorum est autem consuetudo in terra illa, quòd corpora mortua non traduntur sepulturæ, sed in campis dimittuntur, et ex calore solis citò resoluuntur, et sic consumantur: corpora autem trium fratrum praedictorum per 14. dies illic in fuerore solis iacuerunt, et ita recentia et redolentia inuenta fuerunt sicut illa die quandò martirizati erant: quod videntes christiani qui in illa terra habitabant, praedicta corpora ceperunt, et honorificè sepelierunt. ego autem odoricus audiens factum et martyrium illorum fratrum, iui illuc, et corpora eorum effodi, et ossa omnia mecum accepi, et in pulchris towallijs colligaui, et in indiam superiorem ad vnum locum fratrum nostrorum ea deportaui, habens mecum socium, et vnum famulum. cum autem essemus in via, hospitabamus in domo cuiusdam hospitarij, et ipsa ossa capiti meo supposui, et dormiui: et dùm dormirem domus illa à saracenis subitò accendebatur, vt me cum domo comburerent. domo autem sic accensa, socius meus et famulus de domo exierunt, et me solum cum ossibus dimiserunt, qui videns ignem supra me, ossa accepi et cum illis in angulos domus recollegi. tres autem anguli domus statim combusti fuerunt, angulo in quo steti cum ossibus saluo remanente: supra me autem ignis se tenuit in modum aeris lucidi, nec descendit quamdiu ibi persistebam; quàm citò autem cum ossibus exiui, statim tota pars illa sicut aliæ priores igne consumpta est, et multa alia loca circumadiacentia combusta sunt. aliud miraculum contigit, me cum ossibus per mare proficiente ad ciuitatem polumbrum vbi piper nascitur abundantèr, quia nobis ventus totaliter defecit: quapropter venerunt idolatræ adorantes deos suos pro vento prospero, quem tamen non obtinuerunt: tunc saraceni suas inuocationes, et adorationes laboriose fecerunt, sed nihil profecerunt: et praeceptum est mihi et socio meo vt orationes funderemus deo nostro: et dixit rector nauis in armenico mihi, quod alij non intelligerent: quòd nisi possemus ventum prosperum à deo nostro impetrare, nos cum ossibus in mare proijcerent: tunc ego et socius fecimus orationes, vouentes multas missas de beata virgine celebrare, sic quòd ventum placeret sibi nobis impetrare. cum autem tempus transiret, et ventus non veniret, accepi vnum de ossibus, et dedi famulo, vt ad caput nauis iret, et clàm in mare proijceret; quo proiecto statim affuit ventus prosper qui nunquam nobis defecit, vsquequò peruenimus ad portum, meritis istorum martyrum cum salute. deinde ascendimus aliam nauem vt in indiam superiorem iremus; et venimus ad quandam ciuitatem vocatam carchan in qua sunt duo loca fratrum nostrorum, et ibi reponere istas reliquias volebamus. in naui autem illa erant plus 700. mercatores et alij: nunc illi idolatræ istam consuetudinem habebant, quòd semper antequàm ad portum applicuerint, totam nauem perquirerent, si isti aliqua ossa mortuorum animalium inuenirent, qui reperta statim in mare proijcerent, et per hoc bonum portum attingere, et mortis periculum euadere crederent. cùm autem frequentèr perquirerent, et illa ossa frequenter tangerent, semper oculi delusi fuerunt, sic quòd illa non perpenderunt; et sic ad locum fratrum deportauimus cum omni reuerentia, vbi in pace requiescunt; vbi etiam inter idolatras deus continuè miracula operatur. cum enim aliquo morbo grauantur, in terra illa vbi fratres passi sunt ipsi vadunt; et de terra vbi corpora sanguinolenta iacuerunt sumunt quam abluunt, et ablutionem bibunt, et sic ab infirmitatibus suis liberantur. quo modo habetur piper, et vbi nascitur. [sidenote: malabar.] vt autem videatur quo modo habetur piper, sciendum quòd in quodam imperio ad quod applicui, nomine minibar, nascitur, et in nulla parte mundi tantum, quantum ibi; nemus enim in quo nascitur, continet octodecim dietas, et in ipso nemore sunt duæ ciuitates vna nomine flandrini, alia nomine cyncilim: in flandrina habitant iudaei aliqui et aliqui christiani, inter quos est bellum frequenter, sed christiani vincunt iudaeos semper: in isto nemore habetur piper per istum modum. nam primò nascitur in folijs olerum, quæ iuxta magnas arbores plantantur, sicut nos ponimus vites; et producunt fructum, sicut racemi nostri producunt vuas; sed quandò maturescunt sunt viridis coloris, et sic vindemiantur vt inter nos vindemiantut vuæ, et ponuntur grana ad solem vt desiccentur: quæ desiccata reponuntur in vasis terreis, et sic fit piper, et custoditur. in isto autem nemore sunt flumina multa in quibus sunt crocodili multi, et multi alij serpentes sunt in illo nemore, quos homines per stupam et paleas comburunt, et sic ad colligendum piper securé accedunt. [sidenote: polumbrum ciuitas. adoratio bouis.] a capite illius nemoris versus meridiem est ciuitas polumbrum in qua maxima mercimonia cuiuscunque generis reperiuntur omnes autem de terra illa bouem viuum sicut deum suum adorant, quem 6. annis faciunt laborare, et in septimo faciunt ipsum quiescere ab omni opere; ponentes ipsum in loco solemni, et communi, et dicentes ipsum esse animal sanctum. hunc autem ritum obseruant: quolibet mane accipiunt duas pelues de auro, vel de argento, et vnam submittunt vrinæ bouis, et aliam stercori, de vrina lauant sibi faciem et oculos, et omnes 5